خیال....
خورشید بخاطر تو می تابد/
یا پر تو توست که خورشید را روشن می کند؟
روشنی راهم سیاهی گیسویت!
پیش پایت /
فرش راهت/
دل دیوانه من/
تار و پودش از مهر
که مبادا بخلد کج خیالی گنگ
سایه آن نازنین
ماهتاب در چمبر زلف تو مست
این همان رهگذر عاطفه است
که تو را می جوید
در زلالی جوی روان
شاخه ای گل پونه
سر فرو برده در در آب
و ریشه اش
در تمنای طربناک
گذر کرده از دل صد پاره خاک!
خاک مرطوب
و خیالی به بلندای ابد
مست و مغرور
از مدارای پر مهر جهان
همچنان سر مست !
....................
یاد تو زمزمه نیمه شب
بارش برف
بر سکوت دره ها
در شکست دل من/
یاد تو مزرع باران خورده
با طراوت چون تو
آمین.
پ.ن:خود به خود بر قلم جاری شد.هیچ فکری و هیچ هنری در این نوشته نیست!راستش نه شعر است و نه نثر حالا که می خوانم با دیده و عقل ولی لحظه ای از ذهن من است. جریان سیال ذهن.به بزرگی خود ببخشایید
و تقدیم است به تو